En toen was ik 12 weken zwanger ! Ik vond die tijd lastig met de corona.... me eerste 2 echo's moest ik alleen doen. Zo jammer dat je dat soort momenten nu niet met iemand kon delen, nou had ik geen partner maar had bv graag me moeder meegenomen...doordat je door de corona bijna geen mensen zag sprak je bijna niet over het feit dat je zwanger was behalve met de mensen die je af en toe ziet. Toch is dat anders dan als je al je sociale contacten gewoon kan onderhouden en gewoon naar de stad kan of bakkie kan doen bij al je vrienden en familie. Normaal krijg je dan felicitaties en vragen over hoe je je voelt en wat je zelf denkt dat het word, praten over spulletjes voor de baby de kinderkamer enz enz. Daardoor vond ik het moeilijker om connectie te maken met het feit dat ik toch echt zwanger ben...en daar kwam bij dat je nu niet lekker vrij kan winkelen  voor de kleine zoals je zou willen. Ik vond het ook moeilijk dat ik nog niet wist wat het zou worden, ik merk dat ik meisjes of jongens kleding allemaal erg leuk vind en de unisex dingen wat minder leuk vond...dat maakte het dus ook niet makkelijker. Verder was dit me eerste kindje en ik doe het alleen, ik wist dat ik dit kon en ging rocken als een malle, maar het is allemaal wel spannend natuurlijk. Door de hormonen heb ik natuurlijk soms ook twijfels, word ik wel een goede moeder, ga ik een goede balans vinden tussen werk, die kleine, familie en vrienden? Het was gewoon een gekke tijd.... En op sommige dagen sloeg ik me daar beter doorheen dan op andere. 

1 geluk ik was vanaf week 5 tot en met week 11 + 1 dag misselijk geweest, maar dat was toen gelukkig over. Had het wel vaak koud(terwijl me bloeddruk gewoon goed was) En was soms erg moe, maar verder voelde ik me geweldig. Kindje groeit goed, hartje klopt goed en sterk. 3 juni 2020 mocht ik weer op controle, bloeddruk meten, wegen buik meten enz